De termen ‘centraal aandeelhoudersregister’ en ‘UBO-register’ klinken je waarschijnlijk allebei bekend in de oren, maar wat is ook alweer het verschil? En hoe staat het met de implementatie van de registers in ons land? Met dit artikel geven we je meer inzicht in de basis van beide registers. Eerst gaan we in op het UBO-register, daarna leggen we kort uit wat het CAHR inhoudt. Nog vragen naar aanleiding van dit artikel? Aarzel dan niet om ons te bellen of mailen; we voorzien u graag van aanvullende informatie.
Het UBO-register
Op 25 juni 2015 trad de Vierde Anti-witwasrichtlijn in werking. Deze richtlijn werd in het leven geroepen om door middel van een sterke interne markt, economische welvaart en financiële stabiliteit en integriteit, criminaliteit en terroristische daden tegen te gaan. Uit deze richtlijn is het UBO-register voortgevloeid: een richtlijn die alle EU-lidstaten verplicht om van elke vennootschap en andere juridische entiteit die binnen de lidstaat is opgericht informatie over de UBO (ultimate beneficial owner – de uiteindelijke belanghebbende) te registeren. Het UBO wordt bijgehouden door de Kamer van Koophandel en de informatie in het register is (tot op zekere hoogte) voor iedereen beschikbaar.
De UBO is degene die wordt gezien als de uiteindelijke eigenaar van de betreffende entiteit, of degene die zeggenschap heeft over die entiteit. Die persoon heeft een direct of indirect eigendomsbelang over een bepaald percentage van de aandelen of kan een zeker percentage van de zeggenschapsrechten uitoefenen. Eerder werd al een percentage van 25% gepubliceerd, maar het is nog niet duidelijk of dit percentage daadwerkelijk gehanteerd gaat worden. Van de UBO wordt de volgende informatie in het UBO-register opgenomen:
- naam
- geboortemaand en -jaar
- nationaliteit
- land van verblijfplaats
- aard en omvang van de deelneming
De Vierde Anti-witwasrichtlijn is – zoals de naam al suggereert – een Europese richtlijn die op hoofdlijnen de eisen aangeeft waaraan het UBO-register minimaal moet voldoen. EU-lidstaten zijn zelf nationaal verantwoordelijk voor verdere uitwerking van de richtlijn. Op 31 maart 2017 werd in Nederland het conceptwetsvoorstel Implementatiewet Registratie Uiteindelijk Belanghebbenden ter consultatie openbaar gemaakt. Deze wetgeving zou uiterlijk op 26 juni 2017 geïmplementeerd moeten zijn, maar de invoering heeft vertraging opgelopen. Het streven is nu dat het wetsvoorstel kort na de zomer ingediend wordt bij de Tweede Kamer.
Het Centraal aandeelhoudersregister
Al langer worden er in Nederland voorbereidingen getroffen voor een centraal aandeelhoudersregister. In dit register wordt informatie verzameld over aandelen en aandeelhouders van besloten vennootschappen (BV’s) en niet beursgenoteerde naamloze vennootschappen (NV’s). Deze gegevens kunnen door bevoegde instanties geraadpleegd worden.
Het initiatief voor het CAHR komt van PVDA-kamerlid Ed Groot. Hij maakt zich al sinds 2011 hard voor een digitale omgeving waarin alles over vennootschappen en hun aandeelhouders is terug te vinden en dat in het beheer is van de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (KNB). Op 19 januari van dit jaar diende hij een initiatiefwetsvoorstel in dat op dit moment in de Tweede Kamer in behandeling is.
Het CAHR is in het leven geroepen omdat de huidige registratie van aandeelhouders ernstig tekortschiet, zo is te lezen in de toelichting bij het initiatiefwetsvoorstel. Doordat het originele aandeelhoudersregister soms onvindbaar lijkt te zijn is het niet altijd duidelijk wie de aandeelhouder is van een BV of NV. Daarnaast moet het CAHR het voorkomen en bestrijden van financieel-economische criminaliteit bevorderen.
In tegenstelling tot het UBO-register is het CAHR geen openbaar register. Toegang tot de gegevens in het register wordt alleen verleend aan de belastingdienst en notarissen. Op grond van een ministeriele regeling zal ook aan andere publieke diensten en instellingen die vallen onder de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (WWFT) toegang worden verleend. Echter is het CAHR dus niet beschikbaar voor personen of instanties die hier niet onder vallen. Een ander verschil is dat de informatie in het CAHR afkomstig is van notariële akten, terwijl de informatie in het UBO-register aangeleverd dient te worden door de UBO’s zelf.
Het is momenteel al voor elke vennootschap verplicht om een aandeelhoudersregister bij te houden voor intern gebruik. Het CAHR zal deze verplichting niet vervangen, maar zal na implementatie als extra verplichting gaan gelden. Heeft u hier vragen over of wilt u meer weten over de verschillen tussen het UBO-register en het CAHR? Neem dan gerust contact op met 4-VISION.